BİR HATIRA

[icoskun]

BİR HATIRA

Mevsim sonbahardı sanırım. Hava kapalıydı. Evden çıktım. Nahiyenin sokaklarında aylak aylak dolaşıyordum. Okuldan arkadaşlarla karşılaşırım diye. Küçük bir nahiyede(şimdi belde diyorlar) tek okul var. Okula giden çocukları mecburen tanıyorsun. Kim kimin çocuğu biliniyor.
Birden gözüme daha önce hiç görmediğim bir araç ilişti. Bir tane degil 4 veya 5 taneydiler.(Tam sayıyı hatırlayamadım). Bir lokantanın önünde yan yana park etmişlerdi. Beyaz renkli ve kırmızı çizgileri vardı. Bunlar Motorsiklet olmalı diye düşündüm. Yada içimde bir ses Motorsiklet olduğunu söyledi.
Bir süre seyrettim. Yakından bakmaya cesaret edemedim. Bu kasabada araba sayısı bile bir elin parmaklarını geçmezken bunların burda ne işi var demeye kalmadı, lotantadan çıkan yeşil parkalı adamlar motorlara atlayıp yola koyuldular.
ve ben onların bu toprak yolları nasıl aşıpta buralara kadar geldiklerini düşünmeye başladım. Bu düşünme zamanla yerini motorsikletle gezme isteğine bıraktı.
7 yada 8 yaşlarındaydım. Babamın aldığı bisiklet haricinde ilk defa iki tekerli üstelik motorlu bir araçla karşılaşmıştım. İçimde Gitmek arzusu uyanmaya başlamıştı. İki şey beni çok çekiyordu. Biri Fotoğraf diğeri Seyahat. Seyahat etme isteği artarak motorla seyahate dönüştü. Yıllar sonra istanbulda gördüğüm bir mopetin, çocukluğumda ilk karşılaştığım motorsiklet olduğunu anladığımda içimde hoş bir tebessüm oluştu. Yıllar ne çabuk geçmişti. Önce akademide fotoğraf eğitimi, sonra iş falan derken araba almış motorsikleti hep ertelemiştim.
Hala düşündükçe cevaplayamadığım bazı sorular var hafızamda. Bu adamlar o küçük mopetlerle nasıl oluyorda bu toprak yollarda seyahate çıkıyorlar.? Yabancı olup olmadıklarını bilemiyorum. Birde hatırladığım motopetlerin pırıl pırıl olduğuydu.
Ve hiç konuşmadan lokantadan çıktılar,mopetlere atlayıp gittiler...
Benim için bir arzunun başlangıcı böyle oldu. Seyahatlerimde ne zaman yanımdan geçip gidem bir motorsikletli görsem; saygıyla, sevgiyle sessizce selamlar, yolunun açık olması dileğinde bulunurum... Ve bilirim ki yeşil dağların yamaçlanırda, yayla sabahlarında bilmediğim coğrafyalarda sevgiyle dolaşır motorcular...

Gün ağarır,güneş uyanır,
Düşerim yalnız yollara,
arkamda kalan teker izleri,
Silinir kalbimden geride kalan,
Bekleyenim yok ki dönsem.
Giderim yolculuk içimdedir.
Motorsiklet,güneş ve yıldızlar,
Paylaşır beni; benimle...
Bilmediğin bir yerde,
Bir el uzanır, bir yürek gülümser
Bir dostluk ısıtır içini,
İstesende dönemezsin artık geri
gün ağarır,güneş uyanır,
Düşersin yalnız yollara,
arkanda kalan teker izleri...

©İsmail COŞKUN

[Sponsor Linkler]

[EnduroCu]

mükemmel Üstad,
aşk bu olsa gerek, motosiklet aşkı,

Gökşin hocam bu dörtlüğü sitenin en görülesi yerine koymalısın

[denis]

valla okudukça sevgi dolu oldum

[TA6B]

Çok güzel valla okuyunca çocukluğuma döndüm birden, içim bi tuhaf oldu ne yalan söliyim
Teşekkürler icoskun
_________________
Gökşin Y.KIVANÇ
Honda CRF1000L Africa Twin & SYM Fiddle II 125
OSCAR | Golden Retriever

[angel77]

arkadaşımızın anılarında büyük yer eden yazıyı okuduktan sonra,bu motosiklet hastalığının ''genelde '' çok çok eskilere dayandığı anlaşılıyor
aynen benim anılarımda da çok silik ama bi o kadar da tesirli olduğu gibi...

Ben küçükken babamın da motosikleti vardı, ben sürekli pencereden babamın gelmesini bekler,geldiği zaman da koşarak yanına gider ve beni gezdirmesini isterdim sonra babam motorunu sattı fakat ben asla o motoru unutmadım...aklımda motorla ilgili kalan tek şey,sıcak deposunun ellerimi yakmasıydı..ben bunları babamla paylaştığımda babam çok şaşırmıştı,çünkü ''sen bunları nasıl hatırlıyosun? o zamanlar sen daha 3,5- 4 yaşlarındaydın'' demişti..işte o zaman ben de çok şaşırmıştım ...çünkü o kadar net hatırlıyordum ki o motoru

hislerini iyi anlıyorum icoskun

hasta motorcular,arızalılar
kurcalayın bakalım sizin motor aşkınız nerden geliyor???
_________________