Temmuz ortası Doğu Karadeniz turu

[uzUn]

Onüçüncü Gün:



Çok methettiler Çıldır gölü’nü. Oraya kadar gittiniz de görmediniz mi demesinler diye gidiyoruz.

Ardahan çıkışında Şeytan Kalesi. Yol üzerindeyken uğramamak olmaz.







Esin abla yolun zorluğundan bizi beklemeyi tercih etti. Yaklaşık 1 km kadar gidiyoruz. Motorla daha fazla gidilmez. Yola katırlarla devam edeceğiz



Değişik bir yapısı var, küçük bir kale ama tam geçiş noktasına kurulmuş. Dere yatağına tam tepeden bakıyor.





Vayt, işte Çıldır gölü. Bu göle has Sarıbalık yemek istiyoruz.





Arkadaş göl çevresinde lokanta yok. Bu mevsimde zor demişlerdi ama soracak lokanta bile bulamadık ya.



Kars girişine geldik. Bülent’e (Matcam) ulaşmaya çalışıyorum ama telefonu yok. Tüm motosiklet sitelerine baktırıyorum Ankara’dan, belki telefonunu yazmıştır diye ama nafile. Dönüyoruz ve hedef Oltu.







Oltu’da fiyatlar bayağı pahalı imiş. Mustafa ve abisi, can tatlısı insanlar.



Evin Cafe, Oltu’dan geçerseniz uğrayın. Oltu Kalesi’ne bakan bir konuma sahip, oldukça ilgili insanların sahipliğini yaptığı bir yer. Cafe olduğunu bakmayın, mantısı pek leziz.











Tortum’dan geçerken gözlerimiz “Tortum Şelalesi” tabelasını aradı. Plansızlığın en istenmeyen durumuyla karşı karşıyayız. Erzurum’a varınca öğreniyoruz, 135 km gerideymiş. Ardahan’dan direk insek, göreceğiz şelaleyi. Kısmet başka zamana...
Erzurum’a varıyoruz. Kalacak yer elbette ayarlamadık Yahu GPS’im güzel, otel bul diyorum, götürüyor. Yeşil Artvin oteli, Erzurum’da küçük ama güzel bir otel. Motorları otelin önüne kaldırım üstüne çekiyoruz, otel sahibi çok yardımsever, ilgili.
Hemen duş alıp, üstümüzü değiştirip aleme akalım diyoruz. 15 dakikamız var, benim ağzımdan çıktı. Esin Abla arıyor, hadi hazırım diye. Yuh, 15 dakika geçmiş bile, biz daha hazırlanacağız. Acele et Vehbi, bizim O’nu beklememiz lazım değil mi?



Festival mi varmış…



Konser mi…



Şehirde bir curcuna…



Her yer insan dolu…



Caddeler canlı…



Kahkahalar, koşuşturmacalar…



Her yer ışık içinde…



Sanki İstanbul’dayım…



Çifte minare…



Çağ kebabı leziz…


_________________
M.Aykut "uzUn" Ermiş
79 doğumlu 21'lik delikanlı...
Süper Teneke
05055697454
aykutermis@hotmail.com

[Sponsor Linkler]

[uzUn]

Ondördüncü Gün:






Kahvaltısız ayrıldık Erzurum’dan..



Yol üzeri çorba içiyoruz…



Artık yolumuz ayrılacak.



Erzincan sonrası Vehbi ve Esin abla Ankara’ya doğru devam edecekler. Ben de Boyabat’a doğru.



Artık tek başınayım.



Yolum uzun…



Sık sık duruyorum, ihtiyacım olmadığını düşünsem bile.



Ladik’teyim, bir kamyondan taş yiyiyorum ama nereye, bilmiyorum.



Yol gidiyor, ben gidiyorum. Yalnız olmak bazen güzel, insan kendini dinleyebiliyor.



Varmak üzereyim… Bu arada haber geliyor, Esin abla devam edememiş, Murat abi yola düşmüş, Yozgat’ta buluşmuşlar. Esin abla araba ile devam etmiş, Murat abi motorla…



Onlardan önce Boyabat’tayım. Babaannem’le oturuyoruz…Bazıları da yemek keyfinde...


_________________
M.Aykut "uzUn" Ermiş
79 doğumlu 21'lik delikanlı...
Süper Teneke
05055697454
aykutermis@hotmail.com

[uzUn]

Onbeşinci Gün:



Sinop’a devam edeceğim. Eskiden Boyabat ve Sinop arasında bol virajlı, kötü yollu bir Dranaz geçişi vardı. Sonradan yapılan tünelle, hem yol çift yol oldu, hem de o virajlardan eser kalmadı. Ama motorla o virajları geçmeliyim, o dağı tırmanmalıyım.



Sadece köylüler kullandığı için yolun girişi belli değil, kendimi tünelin önünde buluyorum, demek ki kaçırdım eski yolu. Olmaz, tünelden geçmeyeceğim, sağdan bir yol devam ediyor, dalıyorum. Bir çobana rastlıyorum, 2 km kadar geride kalmış eski yol, ama bağlantı var, tarif ediyor…
Ne zamandır heves ediyordum bu dağı motorla geçmeyi, kısmet oldu.

Hatırlarsınız belki, 90’lı yıllarda Karadeniz kıyılarına Rusya’nın bıraktığı düşünülen kimyasal atık dolu variller vurmuştu. Bizim efendiler de o varilleri toplayıp Dranaz dağı’na getirmiş, bir barakanın içine koymuşlardı. Sonradan barakayı biraz daha derli toplu bir şeye dönüştürmüşlerdi. Hatta 1-2 yıl sonra köylüler haberlere çıkmışlardı sağlık sorunları sebebiyle. İşte o baraka alttaki fotoğrafta.



Kapısı açık, içeriye göz atıyorum. Varillerin sonradan buradan alındığını biliyorum, kim bilir nereye götürdüler. İlk yapılan barakadan pek farklı değil. Belki duvarları kalın ama zeminin kalınlığından emin değilim. Hatta ilk barakanın zeminini bile değiştirmemişlerdir. Tavan denen tek şey şu üstümdeki tahta yapı ve onun da üzerindeki ondülin. Korumaya bak…



Tünelden önce otobüslerin güzergahıydı bu yol. Seyahatlerde mutlaka dikkat kesilirdim buraya. Çevresindeki ağaçlar hala kendine gelememiş. Oysaki bu ilk baraka yapıldığında ağaç doluydu burası.



Sadece köylüler kullandığı için, gerçi onlar da artık az kullanıyorlar, yol bakımsızlıktan berbat durumda. Tabi benim için değil





Varıyorum memleketime…
_________________
M.Aykut "uzUn" Ermiş
79 doğumlu 21'lik delikanlı...
Süper Teneke
05055697454
aykutermis@hotmail.com

[uzUn]

Onyedinci Gün:

On altıncı gün benim için memleketimde dinlenme günüydü



Ladik’te kamyonun fırlattığı taş far korumayı kırmış. Ya kaska, hatta vizöre gelseydi diye düşünüyorum. Verilmiş sadakam varmış.



Sinop’ta bir gün istirahatin sonrasında Anne ve ablamı da alarak dönüşe geçiyoruz. Günlerden Pazar, yarın iş var, tatil çabuk bitti
Annem ve ablam önde arabada, klima açık, müzik eşliğinde gidiyorlar, rahata bak...



Cehennem sıcağında, kaskın içinde beynimden su buharlaşıyor sanki…



Bu gezi de bitti.



Ankara’dayım, iki haftalık tatilimi bitirdim. Elbette daha iyi değerlendirmek mümkündü bu tatili, bir plan yapılabilirdi. Biz mi; hedefsiz, plansız, rüzgarın götürdüğü yere gittik, kafamıza estiği gibi davrandık. Kendi adıma hiç pişman değilim, 4450 km boyunca teker çevirmişim, dağda kalmışım, hatta soğukta uyku tulumsuz bile yatmışım, yeşile doymuşum.
Belki bir daha yapamam, zaman ne getirir bilinmez, iyi ki yapmışım…
_________________
M.Aykut "uzUn" Ermiş
79 doğumlu 21'lik delikanlı...
Süper Teneke
05055697454
aykutermis@hotmail.com

[Recephoca]

Nice dostluklara...