|  |
 |
|
 |
| |
Semra Kara Motorize Yaşantısını Anlatıyor
Tarih: 09.07.2004 Saat: 17:54 Gönderen: admin |
|
 |
|
 |
| |
 İş, Bilim, Sanat dünyası, ve Üst Düzey Yöneticilerinden bir çok insan günlük yaşantılarında Motosiklet kullanıyorlar. Ve bu sayıya her geçen gün bir yenisi daha ekleniyor. Büyük şehirlerdeki trafik sorunlarını hepimiz biliriz. Bu insanlar makam arabalarını ve son derece lüks otomobillerini bir kenara park edip kravatlı ve takım elbiseleri üzerine motor kıyafetlerini giyiyorlar ve Yönetim Kurulu toplantılarına yetişiyorlar. Harley'ler, BMW'ler ve hatta Vespa'lar kariyer dünyasından ünlüleri taşıyorlar.
Çarmıklı Şirketler Grubu Kurucusu ve Yönetim Kurulu Başkanı Osman Çarmıklı, Avcılar Belediye Başkanı Mustafa Değirmenci, Reklamcı Alinur Velidedeoğlu ve Ferruh Tanay, ATV Haber Yayın Koordinatörü Korcan Karar, Müzisyen Levent Çoker, Ünlü Çene Cerrahı Prof. Dr. Selçuk Basa, Koton Mağazaları'nda üst düzey yönetici olan Semra Kara takım elbiseli motorcuların öncülerinden ve yoğun şehir trafiğiyle motosikleti sayesinde baş edenlerden...
Ayrıca RoyalStar Owners Club - Turkey 'de köşe yazarlığı yapan Semra Hanım bakın motorize yaşantısını nasıl anlatmış;
Merhaba…
İlk iletişimin en güzel ifadesi “merhaba” demekmiş gibi geldi bana. Sıcak bir başlangıç, keyifli bir paylaşım ve motosiklet tutkusu ile dolu anların ilk habercisi…
Yaptığım iş moda üzerine ama sizlere bu köşede modadan ziyade motosiklet tutkumdan, gezilerimizden, başıma gelen ilginç olaylardan falan bahsedeceğim. Zaman zamanda modadan tabii ki. Ama kask modası, mont modası gibi hepimizi çok yakından ilgilendiren moda olaylarından.
Hani hep derler ya “çocukluğumdan beri bu bende bir tutkuydu” diye. Ben bu tutkuyu bundan 3 yıl önce keşfettim. Hem de çocukluğuma dayanan anılarımı da açığa çıkararak.
Motosiklet üzerinde yediğim rüzgarın bana ne kadar haz verdiğini keşfetmem 5-6 yaşlarına rastlıyor. 22 yıl aynı apartmanda, aynı sitede (T.E.K.) oturduğumuz ve komşuluktan öte ilişkiler kurduğumuz sevgili “Selçuk Amcamın” (Selçuk Aydınkaya) kırmızı renkli scoteer motosikleti bu tutku ile ilgili ilk keşif noktam. Ben onun “kara kızıydım” o da benim “motosikletli, kel kafalı, Selçuk Amcam”.
Akşamları yolunu gözler ve sitenin girişindeki bekçi kulübesinde gelişini beklerdim. Beni görür görmez durur ve önce site içinde birkaç tur attırır, sonra da eve bırakırdı. "Neden babamın motoru yok?" diye çok üzülürdüm. Sevgili Selçuk amcamı İzmir’e gittiğim zamanlarda ziyaret etmeye çalışıyorum. Aynı scooter olmasa da yine kırmızı renkli başka bir scooter ile dolaşmaya devam ediyor. Gençlik yıllarımda arkadaşlarım defterlerini ve odalarının duvarlarını, zamanın popüler sanatçılarının posterleri ile süslerken, ben araba, motor kimi zaman uçak gibi posterlerle süslerdim. Hiçbir zaman da bir artiste bırakın fanatik olmayı, hayranlık bile duymadım. Ama günün birinde sahip olabilme umudu ile, araba, motosiklet fotoğrafları biriktirdim.
Orta ikinci sınıfa geçtiğim yaz tatilinde, Erdoğan Ağabeyimin (kuzenim) mobiletini kaçırıp binmeye başlamıştım. Binmeme izin vermez endişesi ile sormadan aldığım ve bindiğim için özür diliyorum 22 yıl sonra kendisinden. Vitesi falan yoktu, bisikletin motor takılmış hali idi ama çok keyifli gelirdi ona binmek. Kendimi çok özgür ve farklı hissederdim. Benden yaşça büyük erkek çocuklar bile şaşkınlıkla bana bakarlardı. Erkek gibi kızdım vesselam. Zira tonet tekerlikli arabamdan düştüğümde oluşmuş izler diz kapaklarımda birer anı olarak kaldı. Ve mantar tabancası ile yaptığımız savaşlar hep galibiyetle sonuçlandı. Başarısızlığa tahammülüm o zamanlarda da yoktu, şimdilerde de.
Bundan 3 yıl önce aldım motorumu. Ama o zamana kadar hiç satın alma fikri oluşmamıştı bende. Her motor sesi duyduğumda arkasından bakar ve iç geçirirdim. Hani, trene bakar gibi bakardım. Bir gün, araba ile Unkapanı’n dan aşağıya sallandığım sırada, dikiz aynasında gördüğüm görüntü birkaç gün içinde motor almama neden oldu. O görüntü karşısında öyle bir kıskançlık krizine girdim, öyle hırslandım ki, tahmin bile edemezsiniz. Çok hoş bir hatun, beyaz t-shirtü, siyah deri yeleği, boynuna bağladığı fuları ile, benim arkamdan süzülüyordu. Benim hayranlıkla yoğurduğum kıskanç bakışlarıma hedef olarak yanımdan geçti gitti. O an dedim ki, “yarından tezi yok, motor alıyorsun”. Evet ertesi günü alamadım belki ama yaklaşık 3 hafta sonra motorumu almıştım. Hem de en ufak bir kurs görmeden, ehliyetimi almadan ve pratik yapmadan.
Babam benim biraz maymun iştahli olduğumu söyler. Aslında haklıdır da. Çünki ben bir işte çok profesyonel olmak yerine, her işe bulaşmayı tercih ederim. Okul yıllarım boyunca, düzenlenen tüm aktivitelere katılıp, derslerden çok bu faaliyetlere zaman ayırdım. Folklörden voleybola, yüzmeden org çalmaya, paten kaymaktan tiyatroya koşturdum durdum. Bu yüzden de motor hacmi küçük, fiyatı makul ve 2. el bir motor almayı tercih ettim. Bu heves gelip geçici ise fazla zarar görmek istemedim. Motoru olan bir arkadaşımla gittik motoru aldık, o motorda ben arabada benim evin yolunu tuttuk. Ben 10 dakika içinde fren, debriyaj, gaz pedallarını kavrayıp, kendimi trafiğe atmıştım bile. Üstelik 1.90’lık arkadaşımı da arkama alarak. Şimdi düşünüyorum da şaka gibi geliyor. Bu olsa olsa deli cesareti olabilir. Benim motor almam konusunda beni hırslandıran o hatun kimdi bilmiyorum ama iyi ki karşıma çıkmış ve ben iyi ki motor almışım.
Motora binmek inanılmaz bir duygu. Kelimelerle nasıl tarif edilir bilemiyorum. Hele 10-15 motor yaptığımız gezilerin keyfi… O an tüm stresim, tüm sıkıntılarımdan uzaklaşıyorum sanki. Benim için inanılmaz bir terapi. Ama belirtmeden edemiyeceğim bir konu var ki; o da çok dikkatli olunması gerektiği.
Çünkü asla hata kabul etmeyen bir zevk bu. Kaportanız vücudunuz. Bilinçli ve dikkatli olunduğu sürece herkese tavsiye edeceğim bir zevk.
VE KASKSIZ ASLA…
Semra Kara
| Copyright © Endurocu.Com |
|
|
 |
 |
 |
| |
 |
 |
 |
| |
Haber Puanlama
Ortalama Puan: 5
Toplam Oy: 1
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |
| |
|
| | Yorumlar yazarlarına aittir. İçeriklerinden biz sorumlu tutulamayız. |
|
|
 |
|
 |
|
Son Üye:
