Neden motosiklet camiamızda değiştirmek için çaba harcadığımız sorunları bu camia dışında da değiştirebilmek için çaba harcamıyoruz? Nedir bu ikiteker dışına çıkartmaktan korktuğumuz?

Gerçekten enteresandır biz Türk toplumunun fanatik olması, bir gruba dahil olması ve bu şekilde yaşamını devam ettirmesi. Bunların tümünün kökeninde çocukluğumuz, daha da geriye gidersek sosyal ve kültürel psikolojimiz yatmaktadır. Biliyorsunuz bayılırız sürü psikolojisine ve en büyük sorunumuz da yalnızlık. Kişinin yalnız kendi başına kalabilmeyi başarabilmesi demek, kendi ile barışık olabilmeyi de çözebilmiş olması demektir. Aynaya yalın bir şekilde, yansımaların farkına vararak bakabiliyorsak aynanın da yansıttıklarına katlanabilmeyi başarmışız demektir.

Gelelim konumuza ; bu bahsettiğim psikoloji ile motosiklet camiamızda yaşarken, motosiklet ile bağlantılı her tür konuda değişimler adına deli gibi savaş veriyoruz. Bu ne güzel, ne muhteşemne mutlu bize..! Peki ya camiamız dışına çıktığımız durumlarda nedendir boşvermişliğimiz? Bu camiaya katkıda bulunuyor, boğuşup çabalıyor ve değişimler içinse tüm uğraşılarımız, o zaman camia harici yaşamımıza da bunu verelim. İzin verin, kendinizi tembihleytin ve öğretin ki bu sadece tutku ile bağlı olduğumuz uğraşımızın çevresi haricine de yansısın. Oysa ki insanların birbirlerine en çok kenetlendiği, sevgilerini pekiştirdiği, yardımlarını eksik etmediği bu güzel camiamızda bunu gelenek haline getirip, bir bayram havası edasında yaşamalı insan.

Hayat belki kısa, belki bir o kadar da uzun ve belki de bir o kadar da karmaşık ki, şu önünü göremediğimiz ama içinde huzur, sağlık ve mutluluk ile yaşamak istediğimiz, taleplerimizi de bu doğrultuda yaptığımız, beklentilerimizi ona göre birleştirdiğimiz bu sosyalliğimizi bırakın aldıklarımızdan daha fazlasını edinerek vererek geliştirelim ve iletelim.

Ya tüm yaşamımızda bunu birleştirelim, ya da bırakın unutun gitsin. Yaşam belki de sizin için böyle güzel.Tekerleriniz her daim sevgi ve saygıyla, barış ve huzur için dönsün.